:مسلمانان میانه رو در مباحث به من میگویند
توبه کُن!
خدا میبخشد توبه کن!
میگویم : اگر توبه نکنم چه اتفاقی خواهد افتاد؟
میگویند : خدا جزایت را میدهد و در روز قیامت در آتش جهنم میسوزی!
بدیهی است که دیندار از خدای خود می هراسد بویژه از روز قیامت یا رستاخیز
اکنون من سوالی از مسلمانان یا دیندارانی دارم که معتقد به قیامت هستند.
چرا همواره دینداران یا پیشوایان شان تاکید بر این دارند که قیامت در صورتی اتفاق می افتد که دنیا را سراسر بدی / شَر فرا بگیرد؟؟
آیا این خود محرکی برای بوجود آوردن بدی ها نیست ؟ زیرا مومنین و مومنات میدانند که برای رسیدن به خدا یا روز رستاخیز میبایست تا جایی که در توان شان است بدی کنند تا قیامت برپا گردد.
ولی اگر دنیا به خوبی و خوشی پیش برود قیامت هرگز اتفاق نخواهد افتاد پس میبینم که خدا خود نیز منبع شَر هستی می باشد که تنها در صورتی ظاهر میگردد که دنیا را سراسر بدی فرا گرفته باشد
چرا نباید پایان دنیا به زیبایی هرچه تمامتر حداقل در باور دینداران باشد؟
باوری که ازهمان آغاز با بدی شروع شد و همواره این تصور را بر جامعه حاکم کرد که حتماً دنیا باید به سمت بدی یا شَر پیش برود تا قیامت برپا شود
شاید اگر تاکید می ورزیدند که در دنیا تا جایی که میتوانید خوبی کنید آن هنگام قیامت برپا خواهد شد نتیجه بهتری می گرفتیم.
رضا محبی